|
In veel van zijn werken haalt Jacob van Maerlant zijn inspiratie bij belangrijke wetenschappelijke werken. Dat deed hij dus ook in Der naturen bloeme uit 1270. De wetenswaardigheden die hij ons presenteert, heeft hij voor het grootste deel niet zelf verzonnen, maar bijeengesprokkeld uit geleerde boeken. De belangrijkste bron voor van Maerlants werk over de natuur was De natura rerum (Over de aard van de dingen), van de geleerde Thomas van Cantimpré, die het schreef tussen 1225 en 1241. Der naturen bloeme zou je kunnen vertalen als: Het mooiste uit de natuur. In dertien boeken (hoofdstukken), samen ruim 16.500 versregels, vertelt van Maerlant achtereenvolgens over de mens, viervoetige dieren, vogels, vissen, zeemonsters, slangen, insecten, gewone bomen en specerijbomen, geneeskrachtige kruiden, bekende bronnen, waardevolle stenen en metalen. Ook wat wij tegenwoordig zouden 'de dode natuur' zouden noemen komt dus aan bod.Jacob van Maerlant begint zijn werk met de mens: de bekroning van de natuur. Daarbij heeft hij het uitgebreid over de verschillende wonderbaarlijke volkeren die (volgens zijn bronnen) de aarde bevolken. Een bonte stoet trekt aan ons voorbij. |